گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

آن آشنا ...

ای وای باز آن آشنا با من غریبی میکند       مرگم نمی خواهد ولی فکر صلیبی میکند

با ساز او رقصیده ام هر دم نوایی میزند       امروز    خنجر    فردا    طبیبی     میکند

من عاشقم مگر من را نمی خواهد چرا       از پشت سر او دوستی با هر رقیبی میکند

 
من عشق را فهمیده ام هرگز نداده ام شکوه ای

من  را  بخوان  ای  آشنا  دل  نا شکیبی  میکند


من کاسه ها  پر کرده ام صبرم نمی آید به سر

گر  باز  هم  آن  آشنا  با  من    غریبی   میکند

ابتدای دفتر سی پلاس پلاس
                                                                     

غریبانه

هم صدایم باز کن در را به من
من ندارم طاقت دوری تو
من غریبانه گذشتم از دلم
تا گزندی ره نیابد سوی تو
من اگر یک شب گرفتارت شدم
تا ابد هم زنده ام با بوی تو
می روم تا از کنارت بگذرم
این مسافر می رود از کوی تو
کوله بارش خاطرات بی زوال
قلب او زنجیر در جادوی تو
تو غریبانه گذشتی از دلش
این غم غربت شبیه موی تو
باز کن در را به رویش لحظه ای
تا غریبانه نمیرد از غم دوری تو

از غریبانه(فریبا بلوکی)   
جمعه 25 فروردین 1385 ساعت 20:14
7 نظر

چرا؟

چرا  این همه دیر آمدی؟
چرا سوسوی آن همه فانوس را که بر تاریکی فاصله نشاندم
ندیدی؟
چرا هق هق گریه های  تلخ مرا در هزاره هجران
نشنیدی !
و هیچ فکر نکردی که شاید شبی نقاله شکسته ماه را
با گردن خمیده خسته گی هایم اندازه کنند
می آیی ؟
با رگبار بی قرار انگشتانت را بر دف ماه می نشانی و می روی
بی که بدانی دیری است که ما از یاد آسمان رفته ا یم چرا این همه
دیر آمدی؟....!

 
             متن از حسین.م                     
  

                                 تشنه گی

تشنه گان خفته خواب آب می بینند  کاسه ها ی  آب لبریز
کوزه هایی از عرق تب ریز ......
می توانستم اگر تا صبح بیداری کوزه ها را در نسیم سرد بگذارم
تشنه گی را می نشستم  با کلید صبوری اندر مشت.
 
چهارشنبه 23 فروردین 1385 ساعت 18:02
12 نظر