گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

من و ...

گفتم:
نمیدانم که در قیـــد که هستی         طــرفـــــــدار خدا یا بت پرســـــتــــی
نمی دانم در این دنیای محشر         به چه عشقی چنین ساکت نشستی
 
گفت:                        
طرفدار خدای عشقم ای یار            از این عاشق کشی ها دست بردار
که کار بت پرست بی وفایی            نه  من  که  غصمه  درد  جدایـــــی
 
گفتم:
خدا را با تو هرگز نیسـت کاری         که  تـــو  نا خــــــدای  روزگاری
به روی زورقی درهم شکسته          مثل ماه ی که رو ابرا نشستـه
 
گفت:
اگر من ناخدایــم  با خدایــم             نــکن تــو از خدای خود جدایــم
به تو محتاجم ای یار موافق             به تو محتاجم ای همراه عاشق
 
گفتم:
خدای عشق  تو  داره  خدایـی         که  تو  دینـش گنـاه  بی وفایی
بگو رندانه می گویی صدف سوز        تو  نور ماه ی  و  من نور فانوس
تو هشیارانه گفتی یا ز مستی         نفهمیدم که در قید که هستی
 
گفت:
من غرق سکوتم تو بخوان قصه پرداز تویی       من هیچم و پوچم تو بمان سینه و راز تویی
بــه تــو محتـــــاجم ای یــــــار موافـــــق           بـــه تـــو محتــــاجم ای همـــراه عاشـــق
 
گفتم:
من غرق سکوتم تو بخوان قصه پرداز تویی        من هیچم و پوچم تو بمان سینه و راز تویی

                                   من رو به زوالم دم آغاز تویی....



منبع:حکایت پنجم از فردمنش
 
سه‌شنبه 29 فروردین 1385 ساعت 23:48
18 نظر

دیونه ها


اگه کسی را دوست داشته باشی نمیتونی تو چشماش زل بزنی نمیتونی دوریش رو تحمل کنی

 نمیتونی بهش بگی چقدر می خوایش
نمیتونی بهش بگی چقدر بهش نیاز داری
واسه همین عاشقا دیونه میشن .
 
 اولین کسی که عاشقش میشی دلتو میشکنه و میره .
دومین کسی که می آی دوستش داشته باشی و از تجربه های قبلی استفاده کنی
دلتو بدتر میشکنه و می ذاره می ره . بعدش دیکه هیچی برات مهم نیست و از این به بعد میشی اون آدمی که هیچوقت نبودی....
. اگه یه آدم خوب باهات دوست بشه تو دلشو می شکنی که انتقام خودتو بگیری و اون میره با یکی دیگه....
                      این جوریه که دل همه ی آدمای جهان می شکنه .
دوشنبه 28 فروردین 1385 ساعت 12:17
18 نظر

آن آشنا ...

ای وای باز آن آشنا با من غریبی میکند       مرگم نمی خواهد ولی فکر صلیبی میکند

با ساز او رقصیده ام هر دم نوایی میزند       امروز    خنجر    فردا    طبیبی     میکند

من عاشقم مگر من را نمی خواهد چرا       از پشت سر او دوستی با هر رقیبی میکند

 
من عشق را فهمیده ام هرگز نداده ام شکوه ای

من  را  بخوان  ای  آشنا  دل  نا شکیبی  میکند


من کاسه ها  پر کرده ام صبرم نمی آید به سر

گر  باز  هم  آن  آشنا  با  من    غریبی   میکند

ابتدای دفتر سی پلاس پلاس
                                                                     

غریبانه

هم صدایم باز کن در را به من
من ندارم طاقت دوری تو
من غریبانه گذشتم از دلم
تا گزندی ره نیابد سوی تو
من اگر یک شب گرفتارت شدم
تا ابد هم زنده ام با بوی تو
می روم تا از کنارت بگذرم
این مسافر می رود از کوی تو
کوله بارش خاطرات بی زوال
قلب او زنجیر در جادوی تو
تو غریبانه گذشتی از دلش
این غم غربت شبیه موی تو
باز کن در را به رویش لحظه ای
تا غریبانه نمیرد از غم دوری تو

از غریبانه(فریبا بلوکی)   
جمعه 25 فروردین 1385 ساعت 20:14
7 نظر

چرا؟

چرا  این همه دیر آمدی؟
چرا سوسوی آن همه فانوس را که بر تاریکی فاصله نشاندم
ندیدی؟
چرا هق هق گریه های  تلخ مرا در هزاره هجران
نشنیدی !
و هیچ فکر نکردی که شاید شبی نقاله شکسته ماه را
با گردن خمیده خسته گی هایم اندازه کنند
می آیی ؟
با رگبار بی قرار انگشتانت را بر دف ماه می نشانی و می روی
بی که بدانی دیری است که ما از یاد آسمان رفته ا یم چرا این همه
دیر آمدی؟....!

 
             متن از حسین.م                     
  

                                 تشنه گی

تشنه گان خفته خواب آب می بینند  کاسه ها ی  آب لبریز
کوزه هایی از عرق تب ریز ......
می توانستم اگر تا صبح بیداری کوزه ها را در نسیم سرد بگذارم
تشنه گی را می نشستم  با کلید صبوری اندر مشت.
 
چهارشنبه 23 فروردین 1385 ساعت 18:02
12 نظر