گاه‌نوشت‌های یک زریر
گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

پستوی زندگی

پَستوی ذهن من موسیقی ملایم سکوت است و صدای گنجشکک سحرخیز. رقص برگ‌های تازه روییده ی درخت‌های چنار . با رنگ سبز براق. عطر شکوفه های  بهارنارنج و قدم‌زنی های بیخیالانه‌ی یا‌کریم‌ها. 

پستوی ذهن من بوی خدا می‌دهد و می‌شود زندگی کاشت و ریحان چید. اصلا می‌شود سال‌های سال کودکانه زیست. 

پستوی ذهن هر آدمی واقعیت وجود اوست. پناه امن نقابهایش . ساحل گرم دلواپسی‌هایش . 

پستوی دلتان بهارین.