گاه‌نوشت‌های یک زریر
گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گم شدن ها

میان حقارت آدم ها خودم رو گُم میبینم و خیلی وقت ها نمی فهمم کار درست چیه . از خودم و طرز تفکر و رفتارم پشیمون میشم و فکر می‌کنم که دنیا جای اعتماد و لطف نیست . آرام ترین محل حاشیه های زندگیِ. جایی که کسی حتی خم نمیشه تا پی سکه ی از جیب افتاده ش بگرده . دارم هر روز بیشتر یاد میگیرم اما الان دیگه ۳۸ سالمه . به این اعداد که فکر می‌کنم نفرتم از خودم بیشتر میشه ، این که این همه سال گذشت و نتونستم اون حاشیه ی امن افکارم رو پیدا کنم . و من خدا رو نباید گم کنم .