گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

مادر

به تمام مادران سرزمینم
به غربت نشین قلبهای نوجوانی،به رنج کش کودکی هایم،به چشمهای همیشه پر آب،به مغرب های مقدس،به نام پاک اطهرت،به تو مادر.
قبل ها هم گفته ام،شاید هیچ گاه اینجا نیایی و نخوانی و ندانی.آخر تو سواد را فقط تا چشم های من رفتی،و شاید برای همین بود که هیچ وقت دروغک هایم را باور نبودی.
شاید ندانی مادر که من می دیدم آب چشم های سحری ات را با طعم نان بازاری.
شاید ندانی که من هم شدم مفسر دعاهای هر روز مغربت.شاید ندانی مادر،روزهایم،زندگی ام و الانی که اینم را فقط برای تو نفس کشیدم.
اما باز من کجا و لیاقت تو؟!!!!
مادر:داستان خوان شبهای چایی خوری کنار اتاقک نیمه برهنه.
مادر:شاعر و مفسر چشم های کودکی من میان آن جوی همیشه مزخرف.
مادر:دستگیر زریر بی خدا،هنگامه ی لرز میان اتاق.
مادر:معجزه گر کاغذهای سیاه و سفید سادگی،
مادر:قرآن ناطق همه ی عمرم.
من میفهمم دردهای طعنه دار آن 21 سال را،من میدانم شوق شنیدن صدای گریه کودکی را،
من سال هاست که پسر تو بودم،قبل از همه ی آن چیزهایی که فکر دیگران است که هستم.
من هنوز هم فراموشم نشده،وقتی گفتم چشم پس خواهد شد.
حمام پلاستیکی میان حیاط را یادت هست،با آن شلنگ گازش؟
راستی آن پیرمرد درختکار خاطرت هست؟نهار نخورده،تو رفتی و من با آن پاهای کوچکم تا می توانستم می دویدم،می دویدم و زار گریه می کردم،اما رسیدم.
از همان روزها یادم دادی که باید تا آخر رفت.
وقتی گفتم چشم باید تا آخر رفت.
خیلی های دیگر است که نمی شود هی گفت و هی گفت و هی گفت.
راستش تا آن 26 مهر نیامده بود،تا وقتی که نام پسرک توی آن صفحه ی دوم شناسنامه ام نرفته بود،همه اش میگفتم مادری وظیفه است.حال هر چه این پسرک بزرگتر می شود،تو هی بیشتر آن قرآن ناطقم می شوی.
شاید هدیه ی روزت شد یک بستی با قهوه.اما دلم باشد برایت.مثل همیشه دعایم کن.
روزت مبارک...



شنبه 23 اردیبهشت 1391 ساعت 21:27
نظرات 2 + ارسال نظر
تک درخت(رابینسون) یکشنبه 24 اردیبهشت 1391 ساعت 10:32 http://1takderakht.blogfa.com/

سلام رفیق. خیلی خوشحالم و دیگه ازخدا هیچی نمی خوام آخه خدا دوباره مامانمو بهم برگردوند... دمه همه مادرا و پدرا گرم

Alone یکشنبه 24 اردیبهشت 1391 ساعت 01:57 http://www.sevdah.blogsky.com

مادر
روزت مبارک

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.