درباره من
این منم یک زریر. پر از شیطنتهای پسرانه و تجربههای پدرانه. میان دستهای ریرا چشم به آغوش عشق گشودم. میان پاییز دلم را از خدا پسگرفتم و تمام دنیا را به اسمش صدا زدم . زودرنجم و نازک نارنجی اما سعی میکنم خدا رو میان آدمکهاش گم نکنم .
دستهام رو سپردن به دامن یار و جسورانه هر روز انگاری کلاه میکنم برای جنگ . آشوب دلم را موسیقی صداش ، صدای خدا میان مسیر پیادهروی و دیدنِ امید آدمیان ، آرام میکنه. نوشتن رو دوست دارم اما اندکی شیرازی تشریف داشته و حال نگارش رو زیاد ندارم . با اینجا سالها رفاقت دارم .
ادامه...
روزانه‌ها
همه- خوراک و فید وبلاگ هر چند خود بلاگ اسکای فید رو پشتیبانی نمی کنه اما اگه اهل برنامه های فیدخوان هستید می تونید از این آدرس مطالب اینجا رو دنبال کنید.
- وبلاگ من در تلگرام سعی میکنم بعد از هر پست مطب رو توی تلگرام هم منتشر کنم . شاید خیلی ها دیگه وبلاگ خونی یادشون رفته باشه.
دسته‌ها
- کامپیوترانه 6
- وقایع اتفاقیه 6
- کتاب هایی که میخونم 3
- فیلم هایی که میبینم 5
- نامه هایی برای پسرم 8
- برای دخترم 2
- بوی خوش زندگی 67
- روزهای بارانی 20
- آسمان آبی ست 32
- تنها هیچ 69
- خودنوشت 24
- کوتاه نوشت 12
- گاهی ها 19
- شُکرنوشت 10
- روزنگار 77
- مملکت نوشت 7
- من صدایش میکنم زارا 4
- سالهایی که می دیدم 4
- اعتراف نامه 7
- برای خودم 17
- آهنگ ها 4
- آموزش 4
- معرفی 1
بایگانی
- دی 1403 1
- آذر 1403 32
- آبان 1403 32
- مهر 1403 2
- شهریور 1403 3
- مرداد 1403 1
- تیر 1403 4
- خرداد 1403 13
- اردیبهشت 1403 10
- فروردین 1403 27
- اسفند 1402 6
- بهمن 1402 1
- آبان 1402 1
- تیر 1402 1
- خرداد 1402 3
- اردیبهشت 1402 10
- فروردین 1402 4
- بهمن 1401 1
- آبان 1401 2
- مهر 1401 1
- شهریور 1401 3
- مرداد 1401 3
- اسفند 1400 1
- دی 1400 1
- آذر 1400 2
- آبان 1400 3
- مهر 1400 4
- شهریور 1400 1
- تیر 1400 1
- خرداد 1400 2
- اردیبهشت 1400 3
- فروردین 1400 3
- اسفند 1399 2
- بهمن 1399 1
- دی 1399 4
- آذر 1399 3
- مرداد 1399 1
- خرداد 1399 1
- اردیبهشت 1399 5
- فروردین 1399 2
- تیر 1398 3
- بهمن 1397 1
- دی 1397 4
- آذر 1397 2
- آبان 1397 1
- مهر 1397 1
- فروردین 1397 4
- اسفند 1396 3
- بهمن 1396 3
- دی 1396 5
- آذر 1396 1
- مهر 1396 1
- شهریور 1396 5
- بهمن 1395 2
- خرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 2
- فروردین 1395 3
- اسفند 1394 1
- بهمن 1394 1
- آذر 1394 3
- آبان 1394 13
- مهر 1394 4
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 6
- تیر 1394 9
- خرداد 1394 1
- اردیبهشت 1394 7
- فروردین 1394 2
- اسفند 1393 3
- بهمن 1393 2
- دی 1393 3
- آذر 1393 2
- آبان 1393 13
- مهر 1393 3
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 3
- تیر 1393 2
- خرداد 1393 7
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- دی 1392 1
- مهر 1392 2
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 11
- خرداد 1392 4
- اردیبهشت 1392 6
- فروردین 1392 6
- اسفند 1391 11
- مهر 1391 4
- شهریور 1391 3
- مرداد 1391 8
- تیر 1391 11
- خرداد 1391 12
- اردیبهشت 1391 10
- فروردین 1391 7
- اسفند 1390 6
- بهمن 1390 7
- دی 1390 3
- آذر 1390 2
- آبان 1390 3
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 3
- مرداد 1390 2
- تیر 1390 1
- خرداد 1390 1
- اردیبهشت 1390 1
- اسفند 1389 1
- بهمن 1389 1
- دی 1389 2
- آذر 1389 2
- شهریور 1389 1
- تیر 1389 3
- اردیبهشت 1389 3
- اسفند 1388 1
- بهمن 1388 2
- دی 1388 2
- آبان 1388 1
- مهر 1388 1
- مرداد 1388 2
- تیر 1388 1
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 2
- بهمن 1387 2
- دی 1387 3
- آبان 1387 1
- مهر 1387 1
- شهریور 1387 4
- مرداد 1387 4
- تیر 1387 4
- خرداد 1387 4
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 2
- اسفند 1386 2
- بهمن 1386 3
- دی 1386 1
- آذر 1386 2
- مهر 1386 1
- مرداد 1386 1
- خرداد 1386 2
- اردیبهشت 1386 1
- فروردین 1386 1
- اسفند 1385 1
- بهمن 1385 1
- دی 1385 1
- آذر 1385 1
- آبان 1385 1
- مهر 1385 1
- شهریور 1385 1
- مرداد 1385 1
- تیر 1385 1
- اردیبهشت 1385 3
- فروردین 1385 4
جستجو
آمار : 367963 بازدید
Powered by Blogsky
زمستان را خوب یاد دارم!
زمستان را خوب یادم است.با آن چشم های پر آب و چراغ های نفتی ای که کفر هر شب ات میشدند و تو هی هیچ نمی توانستی جز صبری که یگانه راهت بود.زمستان با آن برف ها و چکمه های سوراخ.با پاهایی که تا نیم ساعت نمی دانستند چراغ نفتی چشم کور،روشن است.زمستان پر بود از سر خوردن و زمین خوردن و شل شدن و باز کفرهای روزانه.روزهایش را که،تمام امید ات میشد گوشه چشم خمار خورشید خانوم،تا شاید یادت رود که دستهایت سردند و سرخ و یخ.آن روزها قانون اصطکاک رو خوب می دانستیم.
زمستان را خوب یادم است.من بودم و کتاب های قصه زیر گلیم های سوراخ با نیم تنه ی سردی که هر چه بود را پوشیده تا نکند که تاب نیاورد و نخواند و بخوابد و باز صبحی.شبهایی که گاه تا سحر طول عمرشان بود و پسرکی که فقط او بود و دنیای بزرگ ناتمامش.اتاقکی که هر شب اش،همه کس اش.
زمستان را خوب خاطرم دارم.آش سبزی ای که ترش بود چون طراوت کودکی ها و شوری اش را از چشم های مادر به عاریه می گرفت.گفتم مادر.شب نشین تمام زمستان های کودکی.و من بچه گرگ ترانه هایش.نوایی که می تاخت و می زد.تا چشم ها را سو بود.تا گاهی حتی سپیده خانوم شهری ها.می خواند و میزد بر پشت زخم های روزگار تا شاید جا نماند گلیم خاطره ها از بافتن.و من هی می خواندم.من بودم و کتاب های آن دبستان لعنتی.اما یاد می گرفتم که باشم و هستم.من گرگ سپیده دم شهری ها بودم نه میش اش.
زمستان را خوب خاطرم است.اولین چایی ای که بیدارم ماند.بوی خوش دود هیزم خیس خورده و ذاغ و اسفندهای مادر.باران های سیراب و موهای خیس من و دلتنگی های بی خودی برای پدر.چکمه هایی که همیشه سوراخ بودند و زخم هایی که گاهی هم گرم ات می کرد.
و من یاد می گرفتم.اینکه خیلی چیزها خیلی هم خوب اند،مثل مزه ی خون گوسفندی.مثل صدای جیر جیر سالن بزرگ خانه با آن خاک های مودار.مثل جاروب های میان بارانی.
زمستان را خوب یادم است.اوائل عاشق برف هایش بودم،اما هر روز بهتر می فهمیدم که بی-برف راحت تر می شود با کفش های خیس خورده دوید.بی-رحم راحت تر می شود مرد این روزها ماند،زنده بود و زندگی کرد.اینکه قداست پاهای خشک شده ی آن حیوان به گهواره ی کودکی هایمان،به بزرگی ظرف ایمانی است که در آن فهمش می کنیم.
و افسوس که بعضی ها فراموشم شد.فراموشم شد داستانک های تفاهمانه ی شهری های اتو کشیده،هیچ نیست جز لذت پس از شهوتشان.شهوت ماندن و بودن و شدن.بی هیچ جنگی.و این با مرام مردی خیلی ها کج بود.
یادم رفت که زندگی همان بود که من داشتم.و شدم زاغک معروف آن دشت فراخ.یادم رفت دستهای خوناب مادر وقت بازگشتش.دست هایی که تمام زندگی را اینجا روبروی دیده هایم رژه می روند.
حال روزهاست که زمستان را خوب یادم می آید.گرگ زاده ای که آمده تا ابد بماند.تا خود خدا.میدود تا نشنود بوق های فرهنگ بی تمدنی را.و می جنگد.دوست دارد شبهای زمستانی اش را.و هنوز هم زمستان است،با شبهایش.و پسرک و نوت بوک و یک باطری ته شارژ.
چه لذتی دارد آنی که فقط تویی و او.سکوتش.گهواره ای حالا شده نور چشمی همان پدری که با باران دلتنگش می شدی.و باز میدویم.تا نان شب فردا.تا مرد کوچک یک خانه.من هستم.دفترچه ی یادداشتم همان دستهای سر خورده.همان آسفالت یخ زده ات زمستان.می آیم و باز خانوم ابرو کمان شهری هستی برایم.باز زانو خواهی زد.به همان اندام ظریفت قسم.به شرافت شیفته گل فراهانی ات قسم.خوب می خوانی با ساز نا جور دل من ها،خوب می دانم.خوب.
سلام من که چیزی نگفتم بعدش در جواب اونکه خودش میدونه حالا حالاها زیرشه زیاد هم تلاش کنه گره کارش بدست جرثقیل مش جعفر باز میشه سیچمیشم ایسنه پسر مای بی بیتو عوض کن هنوز بوی واکسن میدی بچه دور از هیاهو شرمنده داداش بی ادبی کردم تو وبت خودت که منو میشناسی
خیلی دوست داشتم اش.
چرا همیشه باید ثانیه ها رو دنبال کنیم.
چرا باید همیشه حسرت گذشته رو بخوریم.
چرا باید به یاد بیاوریم.
زمستان بود که بود!
هیچ کسی مثل من زمستان را به یاد نمی آورد.
اما باید کنی جلو روی آدم رو دید.
بهر حال میدونم منظور شما چیه.
آها راستی دیدی این آقام http://www.sevdah.blogfa.com/ اعتراض کرد
حالا میشه بگی چیه من و این بچه مثل همه؟!
من که هیچ شباهتی نمیبینم.
البته ناگفته نمانه خیلی شبیه بچگی های من.
واقعاً میگم پنج شیش سال پیش منم اینجوری مینوشتم
بهش پیام دادم.
دیگه اون میدونه.
سلام.من که خیلی حالیم نشد در زمان بچه گیت چکمه هات سوراخ بودن برف اومده حالت گرفته شده!
یا اینکه طور دیگه ای شده! 
به هر حال برف برای من یادآور خاطرات خوب زندگیمه تعطیلیه مدرسه»برف بازی»آدم برفی آخ که چقدر دلم برای برف تنگ شده.
ممنون داداش که هستی.
چند تا عکس دارم.میخام حجمشون رو کم کنم.
میفرستم برات.
از برف متنفرم.
قشنگ می نویسی پسرخوب. برای همین عیب نداره ۱عاشقانه لینکت باشه. ولی دیگه با اون لحن طلبکارانه نظر نده تو وبش.. بهت نمیاد
موفق و مانا باشی...
اگه مهدی اینو گفته بود همین الان لینکش رو بر میداشتم.
فکر نکنم کسی اونقدر کامل باشه که بخواد وزن شخصیتی آدما(وبلاگا)رو بسنجه.
اینجا اونی نیستم که بیرونم.زیاد زیاد زیاد تلاش میکنم که خوش سخن باشم تا شاید عادتم بشه.
اتفاقا خیلی هم بهم میاد.
از نظرم خوشش نمیاد پاک کنه.
مردها با اسم و آدرس نظر میدن.بعضی وقتا هم فحش میدن،اما بازم با اسم و آدرس.تا ساعت 12 ظهر جلو در مدرسه بتونیم قرار بذاریم.
من خدا رو دارم.به بودن خیلی ها نیازی نیست.
من قبل ها هم گفتم،مثل خانوووووما گدایی لینک نمیکنم.
زیادم به به و چه چه الکی بلد نیستم.
ممنون از دعای آخریت داداش.
سلام
نه بابا من تعجب نکردم
اخه تو نت برادر و خواهر و پدر ومادر اینترنتی زیاد شه
گفتم شاید به رسم ادب شما رو با نام پدر لینک کرده.
سلام داش نگفتی چه شباهتی بین اون بود و من؟ من کجا؟اون کجا؟
خودت می فهمی!
سلام داداشی منم دویدم تو همون خاکهای بارون خورده شیم شلم شیمپو صدای قشنگی داشت چکمه های سوراخ زمستان من آرنولد بود وقت زمین خوردن سرد بود خاکش مث قبر بود فقط جسد میخواست منم خوردم زمین ولی جنگیدم تا جسد نشم البته زخمی بازم معرفت همون چراغ نفتی دیروز بخار آستین های جاکت که رو انگشتات بود بازم جنگیدم واسه یه خیال مبهم زمستان بود همون دلتنگی واسه پدری که ماهها فقط حضورش انتظاری بود از نبض خاطره های همین دنیا آره زمستون رفت من موندم و کودکی های بزرگ شده کاش منم گرگ میموندم بازم زمستون اومده ولی نه دیگه اون آرنولده و نه من کودک وصله پینه ای من یادم رفته زمستونو ولی هنوز دستای مادرم از سرما ترک ترکه و زمستون من جنیفر پلو پزی منم و دلهره ی فردایی که میدونم نیست راستی من شبیه هیچکی نیستم من خودمم ترپاق ایسنه چوچور ادممیشم نه یه جای سفت
تو دیگه داغمون نکن پسر.
مجری خوشکله رو عشقه
منم چوخ ترپاق ایسنه چوچور ادممیشم.
نمیدونم چرا،اما بند دوم و سوم منو برد تو حال و هوای فیلم "خانه دوس کجاست" کیارستمی!
هر روز بهتر می فهمیدم که بی-برف راحت تر می شود با کفش های خیس خورده دوید
چه سرنوشت عجیبی است
با سلام و خسته نباشید .
۲۸ صفر سالروز وفات پیامبراکرمُ نبی مکرم وقطب عالم امکان و فخر کائنات حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم و همچنین وفات امام حسن مجتبی کریم اهل بیت علیه السلام را به محضر صاحب الزمان امام مهدی عج و همه مسلمانان و دوستدارانشان به خصوص شما دوست عزیز تسلیت عرض می نمایم .
و ضمنا شما را به خواند مطلبی با عنوان « ارزش و جایگاه امامت » دعوت می نمایم .
التماس دعا
سپاس.