گاه‌نوشت‌های یک زریر
گاه‌نوشت‌های یک زریر

گاه‌نوشت‌های یک زریر

زندگی را بخش باید کرد!!

زندگی را بخش باید کرد،


شاید هم بهتره که بفهمیمش.


راستی زندگی چند بخشه؟


زندگی شاید یافتن بودنهاست.


ابدیت را هجی کرده ای؟


و ما که همه، جا مانده ایم و تهی از حس بودن و تنها خواهانیم که بمانیم.


هیچ فکر کردی که آمدی برای رفتن و جاری شدن میون یه حس مثل صدای پر نیلوفر آبی.


و شهوت را چه؟


هر کس تونست،تعریفش کنه.(تو بخش نظرات).


شهوتی که میمیراند هر چه حس داری از بودن.


و چون شیشه ای از مشروب تهی گاه خوبیست اندیشه را.


بتعریف.گر می توانی.


پس داد نزدن که من .. . تهی کردن اندیشه هنر نیست.کشتن احساس نقشیست نا زیبا.


پس کلاس نذارین خواهشا.


راستی کجای زندگیست.لذت ؟ عشق ؟ وظیفه؟!!


اصلا خود زندگی چی؟بخش کن.


خدایا به عزلتت قسم فهم را گم کرده ام، منم شدم یکی مثل عادل(فردوسی پور)اون اشک ها


را نمی فهمد و من خیلی بیشتر خود را و باز بیش از این تو را.


قرار نبود زندگی گم شدن و نفهمی باشه.ما آمده ایم از برای فهم.


کمک کن.


گریستن را بیاموزمان.



نظرات 14 + ارسال نظر
لی لا پنج‌شنبه 3 مرداد 1387 ساعت 16:27 http://qushma.blogfa.com

سلام. قوشما اوجاغی یئنی لندی.

گلدیگ.

[ بدون نام ] دوشنبه 13 خرداد 1387 ساعت 09:23

که الان شما آنلاین هستید .
نگفتید کدام جوری هستم که از من خوشتان می آید ؟

شما کدام جوری!!!
شاید باورتون نشه ولی من الان با تمام وجودم میفهمم که چی دارید می گید.
گاهی زخم هایی رو خدا برامون هدیه می کنه تا ما نیز به ناچار دلمون رو به اون هدیه کنیم.
نامردیه نه؟!!!
داره کلک می زنه و چه زیبا.پس تو هم پیشش پارتی داری.
و من از حرفات اینو فهمیدم.
پس تو هم اونجوری هستی.
یه زخم. و شاید یه لطف.
پس گریستن رو خوب تمرین کن نه برای ماندن، برای جاری شدن تا ابدیت.
راستی من اون جوری ها رو داداش صدا می زنم نه دوست.
حالا داداشیم؟

[ بدون نام ] دوشنبه 13 خرداد 1387 ساعت 09:22

سلام
خیلی سورپرایز به قول غربی ها شدم .

واسه چی؟
چشم من سعی می کنم محرم خوبی باشم بندگانش را و خیانت را پاک کنم از تمامم.
تایید نمی کنم اما پاک نیز نخواهد شد تا هر گاه دلم گرفت یادم آید دلی نیز هست جایی که نمی دانم تا کجا دور که او نیز گاهی می گیرد.
و باز هم همان آرزوها را برایتان دارم.

gharibe دوشنبه 13 خرداد 1387 ساعت 02:28

salam
man omadam
(nazar dadam)
yadet miyad
dar zemn yadet nare ke yade to hamishe hamrahe mane
barmigardam

felan

از ما هم سلام.
خب دارم میبینم که اومدین.
(و باز هم دارم میبینم که لطف کردین و باز هم فینگلیش نظر فرمودین)
یاد من همراه یه غریبه!!!!!!
مگه غربت رو چی تعریف می کنین.
غریب ها رو سنگ می زنن و زینبشان رو روی زمین می کشن.
غربت یعنی نفهمن که چی می خوای داد بزنی و فقط بهت بگم خوب می شی.
راست می گین خیلی ها غریبن اما من هیچ وقت نتونستم غریبه ها رو بشناسم(و شاید نخواستم و شاید . . . )
هی "روزگار غریبی است" غریبه.
اما خدا هست، آب هست، تازه گاهی آدم هم پیدا میشه و هنوز بچه ها به دنیا می آن.
پس امید هم هستش.
{من جواب چشمک غریبه ها رو نمی دم}
ما همیشه (اگه خدا بخواد)اینجاییم.
خدا همراتون.

عابد یکشنبه 12 خرداد 1387 ساعت 13:32 http://negaheman.blogsky.com

سلام
با کلیت نوشته حضرتعالی موافقم و نگاه زیبایتان را تحسین می کنم .
ولی واقعیت امر اینست که ما در دل این زندگی ، داریم زندگی می کنیم ، بیشتر یافته هایمان و فهم مان از همین حس و تجربه ها و فهم های در بطن زندگی است .
نگاه ما به زندگی زمانی کامل خواهد بود که مفهوم هستی را با معنای دقیق آن درک بکنیم ، که به نظر حقیر مقدور انسان در مراتب مادون انبیا و اولیا نیست .
ولی ما آمده ایم که بفهمیم که چرا آمده ایم ، ما آمده ایم که بشویم .
ما آمده ایم برای شدن .
ما آمده ایم برای شناخت .
بگذریم ، مجال کامنت شاید ، جای روده درازی هایی از این جنس نباشد .
خلاصه قشنگ می نویسید ، آرزوی قشنگ تر نوشتن و زیستن آرزوی محالی برای شما نیست ، که من از خدا خواستم .

سلام
کمک به کشف آنچه آفریدگارمان وظیفه امان گمارده را چرا گویید روده درازی.
مگه واسه کامنت گذاشتن هم باید کارت داشته باشیم .
اینجا هر چه دل تنگتون می خواهد، فریاد کشید.
خیلی ها حرفهایی را می گن که شما فرمودن(اما نه به این زیبایی).
ولی فقط می گن. پس کی باید درک کرد.
منظورم اینه خیلی ها(خودمم هستم)می دونیم که کائنات را نماز باید گذارد و فهمید شاید صدای وزوز یه زنبور به یادمان آورد که نمازمان قضا نشود.
اما گاهی گم میشویم میون گوشی های موبایل،میون شبکه های آنتن، میون ویترین های لباس و یادمان می رود آمده ایم برای چه.
و لذت می بریم چوپانی چشم ها را در خیابان ها. وباز یادمان می رود که ما هم . . .
و وقتی به خود می آییم اعتراف را رها کرده و تنبصره می آفرینم و خود را مشمول آن.
راستی خدا همراه شهوت ، چیز دیگری آفریده به اسم زیبای توبه و یه چیز مقدستر به اسم ازدواج که شاید این تقدس را چیزی شهوت نام هیچ خراش که نیندازد بلکه یادمان آورد که ما به هم محتاجیم.
منم واسه شما "فکری راحت و نفسی خوش" آرزومندم.
پیروز باشید و کاشف.

ش.ز .فرو ید یکشنبه 12 خرداد 1387 ساعت 12:12 http://zangeneh.blogsky.com

سلام !
ممنون از توجه و الطاف نظرات گهر بارتون
...................
شهوت به نظر من چیز لازمیه - نمی خوام شعار بدم - ولی تابو هم نیست -گاهی بدجور به آدم امید می ده ؛ مخصوصاَ برای ادامه زندگی ...( نمو نه اش صادق جون هدایت ...)
و حتی دوستی می گفت برای خود زندگی ..
و نظر یه ای می گفت :
< آدم های هیز بیشتر جوان می مانند ...>
و من خودم می گو یم:
و چقدر از جانشان بدجور به در می آید ...
نه افراط و نه تفریط ؛ متعادل هم می توان با شهوت زندگی را شیرین تر چشید...
بهر حال باید جوانی هم کرد ...عقل هم گاهی باید استراحت کند.

خواهش می کنم مهندس و جدا از شوخی کاش بتونیم یه ISP اونجا تو زنگنه بزنیم.طرح رو ممل داده و اگه اجراش کنیم به نظرم خوب جواب بده.
.....................................
شهوت. راستش خیلی وقتا فکرش اذیتم می کرد.
من اون رو (شهوت رو می گم)یه چیزی می دونستم که قداست زندگی رو از بین میبرد ولی بعد از این پست بعضی از بچه ها که نمی خواستن حرفاشوا رو همه ببینن یا رودر رو باهام حرف زدن و یا میل و off .
و خوب که فکر کردم به همین نتیجه ی شما رسیدم.
خدایی که این همه زیبایی آفریده شهوت رو هم نمی تونشته بی لیاقت و پست بیافرینه.
راستی به نظرت ترکیب عقل و شهوت چی از آب در می آد.(حتما سهراب از تهمینه به دنیا می آد !!!!)
یه دوست می گفت که خیلی از طلاق ها .......
و یه دوست دیگم که زنم داره می گه (شهوت تزریق سوخت به سرعت دوست داشتن تو زندگی زناشویی ست)
و من.
من شاید حرف شما رو قبول داشته باشم.اما عقل هم می تواند لذت را بچشد چرا بیکار روی صندلی Hanging بشینه.اینجوری حوصله ی عقل هم سر نمی ره.
بازم ممنون از نظرتون.

gharibe یکشنبه 12 خرداد 1387 ساعت 02:18

salam
man shahvat ye vaghtayi kheyli ghashange zamani ke ensan por az shahvate marg bashe ye noe hesse,kheyli ghashange vojoud dari amma az khodet raha hasti,chizi vasat mohem nist manzouram del bastegihaye donyayit hastan faregh az hamashouni,faghat to hasti ye nafar dige ham hast ke behesh migan khoda amma kheylia namishnasanesh
zendegi ham hamine tohi az har chi boudane
moafagh bashi
rasti ona ham...
badan behet migam

اینا قبول ولی خودتم خوب می دونی منظور من کدوم بود.
ولی با بچه ها حرف زدم به نتایج جالبی رسیدم، یعنی دیدم که دید من یه کم بی انصافانه بوده.
راستی زندگی از بودن همیشه خالیه، بودن رو ما می سازیم و حتی می تونیم طوری بسازیم که تا ابدیت جاری باشه.
و . . .

من و بی وفایی؟
. . .

خو کلاسم شروع شده بخدا خیلی سر نمیزنم ! !

از این عکسه خوشم اومد !!!
التماس دعا خوهر


بازم بیا اااااااااااااااااااااااا
روزات برفی

نه بابا شوخی کردم.
.
.
.ایرادی نیست.
خودمم خیلی ازش خوشم می آد.
ما هم خواهر برفی رو دعا می کنیم.

چشششششششششششششششم.
خواهم آمد باسبدی پر ز نظر.

حسین شنبه 11 خرداد 1387 ساعت 10:03

دنیا،کرونی،چلسی همیشه قهرمان.
مطلب پایین عالی بود.

قابل شما رو نداره.

mehrasa سه‌شنبه 7 خرداد 1387 ساعت 16:11 http://saansiz.blogsky.com

زندگی هم یک بازیست بازی که هیچ گاه راه برگشت نداره .
انسان واقعی کسی که توی این بازی پیروز باشه حتی اگر شده خودش رو به دقیقه نود برسونه .این بازی ها که چیزی نیست این بار نشد یک بار دیگه . همین شکستهاست که پل محکمی برای پیروزی می سازه .
خودتون رو ناراحت نکنید چون بازی از ۲حالت خارج نیست .شکست یا پیروزی. برنده کسی که با شکستش به یک پیروزی بزرگ برسه اگر قهرمانی اول طعم تلخ شکست رو نچشه پیروزی براش معنی نداره
همون طور که گفتید پیروزی به بازی خوبه اگر قرار باشه فقط پیروزی مدنظر باشه بازی های بچگانه هم پر از پیروزیه

راست میگید .
"زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد".
نه من دیگه اون بازی رو فراموش کردم.
ناراحتیم هم فقط به خاطر لیاقت تیمم بود.
آخه همیشه می گفتن حق به حقدار می رسه.
بازم درست می گید زندگی را باید رفت تا آخر.
و این رفتن را احترامی است ستودنی.

برزو سه‌شنبه 7 خرداد 1387 ساعت 13:04

شما هم موفق باشین طرفدار نایب قهرمان.

موفقیت به بالا بردن یه جام نیست، موفقیت به بازی خوبه.
و من و تیمم همیشه موفقیم.
فقط چلسی.

برزو سه‌شنبه 7 خرداد 1387 ساعت 12:28 http://sbff.wordpress.com

بازم سلام
قهرمان اونیه که رونی رو میاره روی خط دروازه ی خودشون خب منچستر اوورد و قهرمان شد.
البته راست می گی دروگبا و لمپارد همیشه تو زمین منچستر بودن و اصلا تو زمین خودشون پیداشون نشد.
اگه رئیس منچستر هم مثل آبراموویچ روسیه ای بود طرفطاراش زیاد می شدن البته با این وجودتعداد تماشاگرای منچستر فقط کمی از طرفدارای چلسی کمتر بودن و در طول بازی این قدر تیمشون رو تشویق کردن که دیگه حال نداشتن آخر بازی تشویق کنن.
البته تعداد اندکی اینجوری بودن و بقیه موقع بلند کردن جام خیلی تشویق کردن که تلویزیون ایران چون بعضی هاشون بد حجاب بودن اون قسمت هاشو سانسور کرد.
قهرمان اونی که فوتبال بازی می کنه ، نه قمار شانس : یعنی می گی منچستر فوتبال بازی نکرد پس چی شد که قهرمان شد.
قهرمان اونی که بیشتر دل می خره نه اونی که جام می بره / حالا دلا رو چند می خره شاید براش مشتری پیدا کردم البته خودم هیچ وقت مشتریش نمی شم
تو بازی خفته در دروازه ی خودی منچستر رو بی آبرویی نمی دونی؟!! // بازی فوتباله گاهی یه تیم دفاع می کنه گاهی حمله این ملاک نیست که چون دفاع بی آبره
بابا حق داری منم اگه منچستر قهرمان نمی شد این حرفا رو می گفتم .
من که برای منچستر از ته دل خندیدم.
موفق باشی.




سوتی سطر اولت رو 3 نمی کنم.(مرام رو داشته باش).
سطر دوم هم که مهر تاییدیه بر حرفام.
بلیط ها رو هم 50،50فروختن و این رو هم همه می دونن.
من اون تصاویر جام دهی رو از اینترنت و اونم از سایت رسمی فوتبال انگلیس دیدم اما جز بازیکنان کسای دیگه ای نمی رقصیدن.
باشه مبارکتون.
منچستر قهرمان میخندد.
خوبه؟
دیگه حوصله ندارم بنویسم.
بعدشم اونا دیگه همه تموم شدن.
موفق باشی طرفدار قهرمان(!!!!!!!!!!!!!!!)

برزو سه‌شنبه 7 خرداد 1387 ساعت 11:03 http://sbff.wordpress.com/

سلام
این نظر هم برای همین پست مطلبه

پاسخ(این پاسخ برای این نظر شما بود)

برزو سه‌شنبه 7 خرداد 1387 ساعت 11:00 http://sbff.wordpress.com/

سلام مهندس
این نظر برای پست قبلی می باشد
اول از همه قهرمانی منچستر رو به شما و تمام بازدید کننده ها و اهالی کرونی تبریک عرض می کنم
بعد می خوام یه نکته هایی رو متذکر شوم.
۱.قهرمان می گرید = نایب قهرمان می گرید یا قهرمان می خندد.
۲.قهرمان میبرد = قهرمان میبازد
۳.پای فهرمان چرا سر باید بخورد = می خواست خودشو بگیره سر نخوره
۴.سرخ های در بند قهرمان = یعنی می گی آبی ها در بند قهرمان نبودند
۵.قهرمان هرچه دل را بود برد اما جام را جا گذاشت = اگه منظورت منچستره اون که جام رو بالای سر برد
۶.تو هر چه آبرو سرخ را بود بردی = تو هر چه آبرو آبی را بود بردی
۷.چلسی همیشه قهرمان را گریه چرا = چلسی کمتر قهرمان را گریه چرا
۸.فاصله ای بین متن و عکس رو بگذار
موفق باشی.

با سلام
اگه من می خواستم کسی به اون متن نظر بده خب نظر دهی رو فعال میکردم.
ولی حالا چون نظر دادی پس جواب هم میدم.
قهرمان اونیه که رونی رو میاره روی خط دروازه ی خودشون، قهرمان اونی که همه واسش ناراحتن(خدایی چند نفر منچستر رو موقع تحویل جام تشویق می کردن؟)
قهرمان اونی که فوتبال بازی می کنه ، نه قمار شانس.
قهرمان اونی که بیشتر دل می خره نه اونی که جام می بره.
و اما آبرو.
تو بازی خفته در دروازه ی خودی منچستر رو بی آبرویی نمی دونی؟!!
تو توپ های نارسیده به میانه ی میدان منچستر رو بی آبرویی نمی دانی؟!!
باشد.ما بی آبرو.
و شما قهرمان.
جام هم نوش.اما لیاقت را خوب تمرین کنین تا لااقل طرفدارانتان در چشنی که می گیرین از برای قهرمانی از ته دل بخندن.
موفق باشین.

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.